به گزارش صراط، مکانیزم ماشه یا اسنپ بک، از جمله شاهکار‌ها و دسته گل‌های بر آب داده باند نیویورکی‌ها بود که در بند ۳۷ برجام گنجانده شده و صراحتاً در آن قید شده بود که آمریکا و تروئیکای اروپایی به تفسیر خود هرگاه تشخیص دهند که ایران به تعهدات خود عمل نکرده، تمام تحریم‌های به ظاهر ملغی شده را برگردانده و پرونده ایران را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع دهند.
جالب آنکه به جای تنبیه منعقدکنندگان این توافق کاملاً خسارت بار و فاجعه آمیز، در همان برهه حسن روحانی رئیس دولت یازدهم، با اعطای نشان‌های دولتی به امثال ظریف و عراقچی و صالحی و تخت روانچی و بذل و بخشش ۷۵۰ سکه بهار آزادی، از نامبردگان تقدیر کرده بود! در این بین این سوال مطرح می‌شود، چرا این روز‌ها محمد جواد ظریف که در آن روزگار مدعی بود هیچگونه تهدیدی از جانب مکانیزم ماشه کشورمان را تهدید نمی‌کند، صم البکم شده و از عملکردش دفاع نمی‌کند؟ برجامیانِ محبان المذاکره که مدعی بودند این قرارداد سایه جنگ را از کشور دور کرد و براساس قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل، هیچکدام از کشور‌های ۵+۱ امکان خروج یا تخطی از آن را ندارد، چرا جوابگوی خروج یکجانبه ترامپ در سال ۱۳۹۷ از برجام و همچنین حمله اخیر صهیونیست‌ها به کشورمان، درست در بازه ۱۰ ساله اعتبار برجام، نیستند؟!
اکنون پس از حمله ائتلاف شیطانی آمریکا و اسرائیل به کشورمان، بازوی اروپایی آنها نیز فعال شده و با توجه به سررسید ۱۰ ساله برجام، به بهانه عدم پایبندی جمهوری اسلامی به تعهدات فراپادمانی، ایران را به فعال سازی مکانیزم ماشه تهدید می‌کند. این درحالیست که تروئیکای اروپایی متشکل از سه کشور انگلیس، فرانسه و آلمان، با این باور که این تهدید می‌تواند ایران را به بازگشت به میز مذاکرات بی ثمر با ایالات متحده و پذیرش غنی سازی صفر درصد متقاعد کند، رویه تهدید را در پیش گرفته‌اند.
اگرچه تروئیکای اروپایی و متحدین آمریکایی و اسرائیلی شان می‌دانند که تهدید جمهوری اسلامی به برقراری مکانیزم ماشه، نه تنها فاقد هرگونه ارزش برای طرف ایرانی است بلکه تصمیم گیران را به این جمع بندی رسانده است که ذره‌ای عقب نشینی در برابر زیاده خواهی‌های طرف‌های غربی، نتیجه‌ای جز شکست به همراه نخواهد داشت و همانگونه که سیلی وعده صادق ۳ در جنگ ۱۲ روزه، دشمن را وادار به پذیرش آتش بس کرد، مقاومت تنها راه پیروزی بر مستکبرین خواهد بود.